Προσθετική (θήκες, γέφυρες, οδοντοστοιχίες)

Το τμήμα των δοντιών που βρίσκεται πάνω από τα ούλα ονομάζεται μύλη των δοντιών. Εάν η βλάβη στη μύλη του φυσικού δοντιού είναι τόσο μεγάλη που δεν μπορεί πλέον να αντιμετωπιστεί με σφράγισμα, δημιουργείται μια τεχνητή στεφάνη δοντιού ώστε να μπορεί να διατηρηθεί το φυσικό δόντι.

Η στεφάνη αποτελεί μέρος της ακίνητης προσθετικής και προσφέρει το πλεονέκτημα ότι πλησιάζει πολύ την αρχική, φυσική κατάσταση του δοντιού. Αυτό σημαίνει επίσης ότι μια οδοντική στεφάνη καθιστά δυνατή την σχεδόν πλήρη αποκατάσταση της κανονικής λειτουργίας μάσησης και ομιλίας.

Τα υλικά που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή της στεφάνης είναι είτε μεταλλοκεραμικά (μέταλλο- πορσελάνη) είτε ολοκεραμικά, για καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα.

Η οδοντική γέφυρα ανήκει στην ακίνητη προσθετική. Αυτή η επιλογή της οδοντικής προσθετικής πλησιάζει περισσότερο στην αρχική, φυσική κατάσταση των δοντιών και επομένως, σε αντίθεση με τις αφαιρούμενες οδοντοστοιχίες, είναι σε θέση να αποκαταστήσει σχεδόν πλήρως τις κανονικές λειτουργίες μάσησης και ομιλίας. Χάρη στις πιο πρόσφατες τεχνικές, είναι δυνατή η κατασκευή μιας οδοντικής γέφυρας από αισθητικό κεραμικό υλικό που να φαίνεται φυσικό και να είναι πολύ ανθεκτικό.

Πώς λειτουργεί μια οδοντική γέφυρα;

Η οδοντική γέφυρα είναι μια μορφή αντικατάστασης δοντιών που βασίζεται αποκλειστικά σε δόντια ή ρίζες δοντιών. Οι τεχνητές αυτές αποκαταστάσεις «γεφυρώνουν» ένα κενό που έχει προκύψει. Τα δόντια στήριξης (κολοβώματα γέφυρας) αποτελούν τα άκρα της αποκατάστασης τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με τεχνητά δόντια. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου αντικατάστασης δοντιών έγκειται στη σχετικά γρήγορη αντικατάσταση του κενού.

Η επιτυχία της θεραπείας είναι συνήθως άψογη από αισθητικής αλλά και λειτουργικής άποψης. Ένα μειονέκτημα είναι η αφαίρεση υγιούς οδοντικής ουσίας, η οποία είναι απαραίτητη για την έδραση της οδοντικής γέφυρας. Πιθανός σχηματισμός τερηδόνας στην άκρη της στεφάνης και πιθανή υπερφόρτωση των δοντιών στήριξης μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως μειονέκτημα της θεραπείας.

Για λόγους σταθερότητας, μια οδοντική γέφυρα συνήθως δεν αντικαθιστά περισσότερα από τέσσερα δόντια, καθώς τα δόντια στήριξης θα υπερφορτώνονταν άσκοπα και δεν θα μπορούσε πλέον να είναι εγγυημένη η σταθερή έδραση της οδοντικής γέφυρας.

Όταν υπάρχουν αρκετές απώλειες δοντιών, και μια ακίνητη αποκατάσταση είναι αδύνατη χωρίς τη χρήση οδοντικών εμφυτευμάτων, η αποκατάσταση εκλογής είναι μια οδοντοστοιχία. Η μερική οδοντοστοιχία χρησιμοποιείται όταν υπάρχει ακόμη επαρκής αριθμός δοντιών στη γνάθο. Ωστόσο, εάν δεν υπάρχουν πλέον άλλα δόντια, πρέπει να χρησιμοποιηθεί μια ολική οδοντοστοιχία.